Timeboxing

A project planning technique often used in Agile approaches.

De IJzeren driehoek wordt breed gezien als het fundament van projectmanagement. Sturen op tijd, geld en kwaliteit geldt als een basisregel voor projectbeheersing. Er zijn verschillende varianten: bijvoorbeeld het Duivelskwadrant of het sturen op Product, tijd en geld zoals bij de overheid gebruikelijk is. Maar de verschillen zijn verwaarloosbaar.

Dit concept staat nauwelijks ter discussie en wordt alom zonder verdere overweging geaccepteerd. Maar is dit terecht? Is (een variant op) de IJzeren Driehoek altijd bruikbaar?

Na een unaniem aangenomen motie waarmee de Tweede Kamer inzicht verlangde naar informatie over aansturing en besluitvorming van operatie Basisregistratie Personen (oBRP), heeft staatssecretaris Knops (BZK) een commissie aangesteld. Deze commissie heeft een rapport geproduceerd met als titel “Niet te stoppen”.

Wat is de waarde van dit rapport? Hoe sterk zijn de adviezen? Zijn er dingen die de commissie wel beschreef maar niet (voldoende) benoemde?

Onlangs zag ik een advertentie voor een PRINCE2 Practitioner cursus. De volgende tekst viel daarin op: "Hierdoor komt het nog wel eens voor dat jij als projectmanager het overzicht verliest, met als gevolg dat het project niet binnen budget of afgesproken tijdslijnen worden opgeleverd." Als iemand met passie voor projectmanagement en als ervaren PRINCE2 trainer heb ik grote bez ...

In de eerdere delen van deze serie ging ik in op de negatieve kanten van het Taylorisme op de organisatiecultuur en op verandering, en dus ook op projecten. Een populaire aanpak voor het managen van projecten is PRINCE2. Deze vierde aflevering gaat over de tegenstellingen tussen de visie van PRINCE2 en het Taylorisme en laat zien waarom PRINCE2 Principes niet of nauwelijks kunn ...

De vorige blog in deze serie ging over de negatieve effecten van de organisatiecultuur die op de visie van Frederick Taylor zijn gebaseerd. De klanten van deze organisaties merken dat zij lage kwaliteit ontvangen tegen hoge kosten. Zij merken ook dat zij te maken krijgen met veel bureaucratie en moeten leven met de standaard die door de leverancier wordt opgelegd: “any colour as long as it is black”.

Vanwege efficiëntie is de organisatie intern opgedeeld in specialistische afdelingen die alle intern gericht zijn op hun eigen specialisatie. Als gevolg daarvan zijn managers krampachtig bezig om toch enige communicatie en samenwerking te bewerkstelligen in vele vrijwel zinloze vergaderingen. Een vergadercultuur? Een resultaat van Taylorisme. En voor de buitenstaander een goede indicatie van deze organisatiecultuur.

De mythe van "Op Tijd en Binnen Budget".

Falende projecten. Ze komen met regelmaat in het nieuws. Maar voor elk falend project dat het nieuws haalt, is er een veelvoud van projecten dat nooit in de openbaarheid komt. Er wordt veel geschreven over de oorzaken van falen en ook worden nieuwe inzichten gepubliceerd die alle problemen zouden moeten oplossen.

De omgeving van een project.

In analyses die gaan over falende verandering en projecten wordt veel gezegd over de manier waarop projecten worden uitgevoerd. Maar er wordt meestal heel weinig gezegd over de omgeving van een project. Maar daar is maar al te vaak het grootste probleem te vinden. Vooral in de mythe van "Op Tijd en Binnen Budget".

Deel van de oplossing of deel van het probleem? De IT-industrie promoot Scrum als de beste manier om te komen tot betere projectresultaten. Maar is dat wel zo? Is er sprake van oude wijn in nieuwe zakken? Of is er sprake van een revolutionaire nieuwe kijk op IT-ontwikkeling? Wat mij betreft geeft de naam al aardig weer wat het echte probleem is dat met Scrum niet wordt opgelost ...