Blog

Het succes en het falen van projecten wordt in hoge mate bepaald door de kwaliteit van het opdrachtgeverschap. Toch is juist hiervoor weinig belangstelling.

Herhaling van SPEER? Want: ICT-projecten komen in de problemen omdat het ICT-projecten zijn.

Enige tijd geleden werd mijn aandacht getrokken door een artikel op Computable.nl met als titel “Dictu kiest toch voor zaaksysteem Atos”. Na het lezen van dit artikel kreeg ik het gevoel dat er weer een SPEER-project werd opgetuigd bij de Nederlandse overheid.

Want de overeenkomsten liggen aan de oppervlakte.

In het vorige deel van deze serie werd beschreven waarom en hoe SPEER tot zoveel problemen heeft geleid.

Laten wij, vooral ook omdat grote groepen bij Defensie een PRINCE2 training hadden doorlopen, SPEER eens benaderen vanuit een PRINCE2 perspectief. Daarbij moet direct worden aangetekend dat de PRINCE2 aanpak bepaald niet voor de hand liggend of aan te raden was geweest voor deze omvang en complexiteit. Maar wijze lessen kunnen wel worden getrokken.

In het vorige deel van deze serie blogs ging ik in op de visie van PRINCE2 op projecten en hoe die visie haaks staat op de organisatiecultuur die in veel grote organisaties aanwezig is. Een organisatiecultuur die zich richt op efficiëntie door specialistische hokjes: het Taylorisme.

Dit vervolg laat zien hoe verwoestend deze organisatiecultuur uitwerkte in een van de meest groteske mislukkingen die ik de laatste jaren heb zien voorbijkomen. Het gaat om het project SPEER bij het Ministerie van Defensie. Hoewel de schaal van dit project buitengewoon was, komt dit soort projecten - en het mislukken daarvan - heel vaak voor, maar dan op een (veel) kleinere schaal.

In de eerdere delen van deze serie ging ik in op de negatieve kanten van het Taylorisme op de organisatiecultuur en op verandering, en dus ook op projecten. Een populaire aanpak voor het managen van projecten is PRINCE2. Deze vierde aflevering gaat over de tegenstellingen tussen de visie van PRINCE2 en het Taylorisme en laat zien waarom PRINCE2 Principes niet of nauwelijks kunn ...

De vorige blog in deze serie ging over de negatieve effecten van de organisatiecultuur die op de visie van Frederick Taylor zijn gebaseerd. De klanten van deze organisaties merken dat zij lage kwaliteit ontvangen tegen hoge kosten. Zij merken ook dat zij te maken krijgen met veel bureaucratie en moeten leven met de standaard die door de leverancier wordt opgelegd: “any colour as long as it is black”.

Vanwege efficiëntie is de organisatie intern opgedeeld in specialistische afdelingen die alle intern gericht zijn op hun eigen specialisatie. Als gevolg daarvan zijn managers krampachtig bezig om toch enige communicatie en samenwerking te bewerkstelligen in vele vrijwel zinloze vergaderingen. Een vergadercultuur? Een resultaat van Taylorisme. En voor de buitenstaander een goede indicatie van deze organisatiecultuur.

In een vorig artikel ging ik in op de gevaarlijke en contraproductieve gewoonte om bij projecten de focus op tijd en budget te leggen. Maar waar komt deze cultuur vandaan? In dit artikel laat ik zien waarom projecten vaak primair op tijd en geld worden afgerekend en hoe de cultuur van de lijnorganisatie een faalfactor kan zijn voor projecten.

De mythe van "Op Tijd en Binnen Budget".

Falende projecten. Ze komen met regelmaat in het nieuws. Maar voor elk falend project dat het nieuws haalt, is er een veelvoud van projecten dat nooit in de openbaarheid komt. Er wordt veel geschreven over de oorzaken van falen en ook worden nieuwe inzichten gepubliceerd die alle problemen zouden moeten oplossen.

De omgeving van een project.

In analyses die gaan over falende verandering en projecten wordt veel gezegd over de manier waarop projecten worden uitgevoerd. Maar er wordt meestal heel weinig gezegd over de omgeving van een project. Maar daar is maar al te vaak het grootste probleem te vinden. Vooral in de mythe van "Op Tijd en Binnen Budget".

The right question is: “Should it be built?”, not: “Can it be built?”. RTLZ toonde een zeer aardig interview met Eric Ries, schrijver van boeken over Start Ups. Hij gaat in op de manier waarop Start Up projecten en innovaties in het algemeen zouden moeten worden bestuurd. Zijn belangrijkste boodschap is dat de strategie bepalend is; dat de reactie van de klant van het product b ...